Emma: het verhaal van een jonge moeder

Met een baby’tje van ongeveer acht weken oud en al mijn spullen stond ik voor de deur bij het leer-/leefhuis van Siriz. Op deze dag zou onze stap naar een positieve toekomst gaan beginnen. Super zenuwachtig en emotioneel stapte ik naar binnen. Ik werd direct met een glimlach en veel liefde ontvangen. Ik maakte kennis met de andere bewoonsters en begeleidsters.

“Het voelde bij Siriz echt als thuiskomen.”
Het was even wennen dat ik heel de dag mensen om mij heen had. Aan het begin huilde ik veel en wilde ik mij eigenlijk afzonderen van de rest. Het voelde alsof ik faalde omdat ik het niet alleen kon. Het contact met de andere meiden, die in grote lijnen dezelfde dingen meegemaakt hadden, deed mij erg goed. Ik voelde me begrepen en geaccepteerd. Het voelde bij Siriz echt als thuiskomen, ondanks dat het een vreemde omgeving was voor ons. Fleur genoot zichtbaar van het contact met de andere kindjes en alle aandacht die zij van iedereen kreeg en ook dat heeft mij erg goed gedaan.

“Doordat ik een vast dagschema had en vaste taken moest ik mijn bed wel uit en werken aan onze toekomst. Of ik het makkelijk en leuk vond om in het leer-/leefhuis te wonen? Nee, het was lang niet altijd makkelijk en leuk, maar het is alle moeite meer dan waard geweest. Na een periode van zes maanden in het leer-/leefhuis had ik mijn persoonlijke doelen bereikt en mochten wij naar onze eigen woning. Achteraf gezien is het verhuizen naar Siriz de beste keuze geweest die ik in die tijd gemaakt heb. Daardoor ben ik sterker geworden en kon ik het moederschap en onze toekomst weer positief bekijken. ‘

*vanwege privacyredenen zijn de namen gefingeerd