Charlene laat me binnen in het huis van haar moeder. Ze is een beetje opgelucht dat haar dochtertje niet wakker is geworden van de bel. De 19-jarige moeder vertelt trots dat het goed gaat met
haar dochter. Vanmorgen nog waren ze op het consultatiebureau voor een standaard controle. Alles was in orde. ‘Dat geeft toch wel een goed gevoel, dat je al die mensen met hun vooroordelen over tienermoeders kunt laten zien dat je het goed doet als moeder.’
We gaan aan tafel zitten. Charlene vertelt dat haar ouders scheidden toen ze acht jaar oud was. ‘Daar had ik eerst geen moeite mee, maar dat veranderde toen ik puber was. Ik kan nu wel zeggen dat ik een onwijs lastige puber was. Ik zette me af tegen mijn moeder en vond school of werk niet meer belangrijk. Ik trok me niets aan van wat anderen zeiden. Via internet kwam ik in contact met een jongen uit Limburg. We kregen een relatie en pendelden heen en weer. Op mijn 17e raakte ik zwanger van hem. Mijn anticonceptie werkte niet goed omdat ik ziek was geweest. Ik dacht altijd dat mij dat niet zou overkomen. En dan sta je er opeens wel voor. ‘
De relatie met haar vriend is een knipperlichtrelatie. Dan is het weer aan, dan weer uit. Dan woont ze een tijdje bij haar moeder, dan weer bij haar vriend in Limburg. ‘We hadden veel ruzie, vaak over helemaal niets. Toen ik zwanger was heb ik meteen tegen mijn vriend gezegd: ‘Het kindje blijft! Het maakt me niet uit wat jij ervan vindt.’ Ik vind namelijk dat als je onveilige seks hebt gehad je ook de gevolgen daarvan moet dragen.
Bang om het te vertellen
Ik durfde mijn moeder niet te vertellen dat ik zwanger was. We hadden het zo vaak over anticonceptie gehad en dat ik moest oppassen dat ik niet zwanger zou raken. En nu was het toch gebeurd. Ik was bang dat ze boos zou worden. Toen ik 7 weken zwanger was, heb ik het tegen mijn broer gezegd en die heeft het, samen met mijn zus, aan mijn moeder verteld. Die reageerde heel goed. Mijn hele familie accepteerde het en steunde mij. ‘
Een stressvolle periode volgde. Charlene stopt met school, omdat ze bang is voor de reacties van haar klasgenoten. De relatie met haar vriend blijft erg onstabiel. Charlene verhuist naar Limburg, maar mist haar familie en de paarden van de manage. Ze besluit met haar vriend bij haar moeder te gaan wonen in het Westen van het land. Haar vriend gaat niet naar school, heeft geen werk of inkomen. Dat zorgt voor een gespannen situatie thuis, de relatie met haar moeder verslechtert. ‘Toen snapte ik mijn moeder niet, nu wel.’ Een gehuurd 1-persoonsappartement in een nabijgelegen stad lijkt een oplossing te bieden. Dat valt tegen. De muizen lopen over het aanrechtblad. Charlene trekt weer bij haar moeder in.
Bevalling en daarna
Charlene bevalt te vroeg, met 35,5 week zwangerschap, van haar dochter. Waarschijnlijk zorgde de stress ervoor dat de bevalling eerder op gang kwam. Ze blijft met haar premature kindje een week in het ziekenhuis. Haar ex-vriend mag daarna twee weken in het huis van haar moeder wonen, zodat ze bij elkaar zijn.
Na de zwangerschap ontwikkelt Charlene een postnatale depressie. Ze is boos dat de vader van haar kind niet in het huis van haar moeder mag blijven wonen. ‘Toen was ik boos, nu snap ik mijn moeder heel goed. Daarnaast wilde ik het allemaal zelf doen en accepteerde ik geen hulp van mijn familie. Ik leefde op een banaan en een glas water en door het voedingstekort had mijn dochtertje Jailynn constant krampjes. Ik kwam het huis niet meer uit. De situatie was onhoudbaar. Samen met mijn moeder heb ik hulp gezocht bij Siriz. Ik meldde me aan bij De Regentes in Gouda en kon snel terecht.
Thuis
Bij De Regentes voelde ik me meteen thuis. De andere moeders daar snapten me en toonden begrip. Ik voelde me geaccepteerd. Het was er huiselijk en fijn. Door de gezinshuisouders voelde het ook echt als gezin met een extra papa en mama. Je kon zelfs ’s nachts bij ze terecht. Het verblijf bij De Regentes heeft me geholpen om uit mijn depressie te komen, om weer te gaan werken, om met geld om te leren gaan. Ook kreeg ik weer sociale contacten en een vast dagritme. Het heeft me echt geholpen om zelfstandig te worden. Ook heeft het veel goed gedaan voor de relatie met mijn moeder. Ik heb er in totaal zeven maanden gewoond.’
Inmiddels woont Charlene weer tijdelijk bij haar moeder. Ze is in afwachting van vervolghuisvesting. ‘Ik verlang naar een eigen plekje met Jailynn. Ik wil graag mijn opleiding afronden, zodat ik haar een goede toekomst kan bieden. Ik wil haar laten zien hoe het wel moet en hoe niet, zodat ze zelf ook niet op haar zeventiende zwanger raakt. Eigenlijk wil ik haar gewoon een stabiele basis bieden, een veilige omgeving en weinig zorgen.’